Во моментов, на Индија и „припаѓаат“ 40% од сите новоинфицирани лица во светот. Во неделата тие потврдија 350.000 нови случаи.
Сепак, експертите проценуваат дека реалниот број на случаи може да биде десет до 30 пати поголем. Особено беше погоден Њу Делхи, метропола со околу 20 милиони жители. За време на викендот останаа без кислород во неколку болници, при што починаа десетици пациенти.
Членовите на семејствата трчаат од болница во болница во потрага по слободен кревет, очајни Индијци кои молат за помош од своите најблиски на социјалните мрежи. Градските крематориуми се толку преоптоварени што мртвите се кремираат на паркинзи, пишува Дер Шпигел.
Реномираниот германски весник разговараше со Сумит Рај, директорот на болницата Свето семејство во Њу Делхи. Тоа е една од подобрите болници во градот, која е финансирана од Католичката црква, но условите во неа се исто така многу тешки.
– Сè е толку тешко, толку ужасно тешко. Имаме огромна потреба од кревети и респиратори. Младите медицински сестри и лекарите не успеваат затоа што никогаш не виделе толку многу смртни случаи. Постојан страв лебди над сите нас: што ако останеме без кислород?, вели индискиот лекар кој работи на одделот за интензивна нега 25 години.
Во четвртокот наутро остана кислород за половина час, но во последен момент добиле итна достава, а властите пренасочиле половина од цистерната од друга болница.
– Имавме бесконечна среќа. На многу од нашите пациенти им треба кислород со голем проток. Без него, тие ќе се задушат за неколку минути, објасни тој.
Тие подготвиле бројни боци со кислород во случај да се испразнат централните резервоари.
– Но, не знаеме дали составот може да го издржи притисокот. Никогаш не сме го тестирале со толкав товар.
Болницата Свето семејство обично има 275 кревети за возрасни пациенти, но сега се грижи за скоро 390 пациенти.
– Одделот за интензивна нега е преполн. Луѓето лежат на носилки меѓу креветите. Во собата за итни случаи имаме пациенти кои седат на столови и примаат кислород. Моите луѓе работат дење и ноќе, помогнаа и студенти по медицина и пензионери. Нашиот здравствен тим може да пропадне , но овие луѓе се херои.. Јас им велам на секој од нив: вие сте подобри од сè на што некогаш се надевав. А сепак никогаш доволно. Брзата помош е најтажното место во целата болница. Луѓето кои доаѓаат кај нас се очајни. Тие возат од болница во болница цела ноќ, итно им треба помош. И мора да им кажеме дека немаме место ниту за нив, вели д-р Рај.
Како тие одлучуваат кого да примат? Тие ги прифаќаат само најкритичните случаи. Оние чија состојба е стабилна се третираат во седечка положба. Оние што се полоши се ставаат на носилки.
-Лежејќи, можат да примат повеќе кислород. Но, кој и да дојде со брза помош, ние ќе го отпратиме. Бидејќи овие луѓе имаат барем болничар кој може да ги носи на друго место. Знаеме дека ситуацијата во другите клиники е иста. Но, што треба да правиме? Толку многу луѓе доаѓаат кај нас, рече тој
Понекогаш амбулантата застанува, пациентот починува во возење, им снемува кислород додека возат. „Ако постои пекол, тоа е ова“
На прашањето што би им помогнало, д-р Рај одговори дека властите треба да ја централизираат логистиката и да распоредуваат пациенти таму каде што знаат дека има уште простор. Исто така, дистрибуцијата на кислород треба да се координира, но исто така треба да се прилагоди на потребите.
Сега тие ги добиваат количините што им беа потребни пред една недела, кога потребите беа многу помалку. Рај сугерира дека покрај армијата, железничарите треба да бидат ангажирани да им помагаат на болниците.
– Ова е национална катастрофа и мора да се бориме. Најважно е да се спречи бранот на инфекција. Владата мора да обезбеди храна за најсиромашните, никој не смее да умре од глад. Но, ни треба затворање во погодените области , бидејќи луѓето умираат како никогаш досега.
Дали мутираниот вирус е одговорен за потешка ситуација?
– Да, вирусот се промени, тој е многу позаразен од порано. На почетокот на годината, неколку членови на едно семејство ќе бидат заразени, денес сите се. Температурата е повисока и започнува порано. Претходно, скоро без исклучок , пациентите би развиле треска во втората недела по инфекцијата. Сега тоа се случува на петтиот ден. Имунолошкиот систем се чини дека реагира поинаку на вирусот, рече лекарот од Њу Делхи.
Многу е тешко, но немам друг избор освен да продолжам, вели д-р Рај. Ако не јас, кој тогаш?
