Се силат пред огледало за да ја сокријат немоќта, безидејноста и брзоплетоста, па збунети, извикувајќи да живее Заев, сфаќаат дека ни на тоа веќе никој од присутните не им реагира. Пишува Никола Тодоров за Дојче веле.
Во Штип се случи нешто што никогаш не се случило, ниту пак ќе се случи. Се случи едно интересно штипско чудо. Во Штип на 13 декември, загуби ВМРО-ДПМНЕ, а победи нејзиниот се уште актуелен претседател Мицкоски. Партијата го продаде Штип ама тој се спаси. Штип отиде курбан за спас на кожата на лидерот. Битката за спас на фотељата во дворецот беше замаскирана со добро позната тактика на бојкотот според која требаше да не успеат изборите, односно да нема цензус. Арно ама пак пораз. Повторно математиката не излезе иста дома и на пазар. Повторно математички прецизно исчуривме. Излегува дека џабе ги потсетив пред неколку месеци во мојата колумна на онаа старата Ајнштајнова според која лудост е постојано да ја повторуваш истата грешка и да очекуваш различен резултат. Дека со бојкот не може да победиш на секому е јасно, освен некому.
Вака некако го прокоментиравме резултатот од штипските локални избори со еден стар вмровец, кој огорчен од она што се случува со партијата не можеше да го сокрие незадоволството од начинот на кој се води партијата. Му велам, две години пишувам и јавно говорам за ова и како резултат на тоа трпам навреди, понижувања, говор на омраза, местенки, измислици, па го советувам ако нема стомак за овие работи, подобро јавно да не се истакнува, зошто во ВМРО не е страшно ниту бугарски пасош да имаш, ниту кола со бугарски таблици да возиш, можеш и книшка од неколку партии да имаш, може и кандидат за лидер на студентска организација од Либерална партија да бидеш, може и за Бранко Црвенковски да викаш дека е мангуп, може дури и комунистички пароли да скандираш, ама никако, никако не смееш да кажеш дека претседателот греши и ја води партијата во погрешен правец. ВМРО е претседателот и претседателот е ВМРО, па така каде тој оди, таму треба и партијата и сите членови, па макар тоа било и во ендек. Затоа, му велам ако немаш стомак да ги трпиш партиските ботови и тие што се дограбиле до некоја партиска функција, па сега лавовски се борат да ја задржат и по цена на пропаст на партијата, подобро молчи си и остави партијата нека продолжи да пропаѓа. Затоа што ако се бориш да ја спасиш партијата од пропаста кон која евидентно се движи, тие што ја носат во пропаст ќе те обвинат дека си соработник на непријателот, предавник од најдолен вид, отпадник и колаборатор на Заев. Јас немам проблем со ова му велам, зашто знам дека ми е чиста совеста и душата. Имам чиста десничарска идеологија, не сум шетач по партии и немам различна партиска книшка во секој различен џеб, сакам ВМРО да биде повторно силна и да, сакам ВМРО да ја победи СДСМ. Ми вели не може веќе вака, мора нешто да се направи. Се насмевнувам и седнувам да ја пишувам оваа колумна, знаејќи дека многу искрени партиски членови и симпатизери го мислат истото. Ме погодува само тоа што малку од нив имаа(т) храброст ова јавно да го кажат и да се борат против пропаѓањето на ВМРО.
Прочитајте ја во целост колумната ТУКА.
