Тим познати научници ја повторија контроверзната хипотеза дека генетските честички на коронавирусот можат да се интегрираат во нашите хромозоми и да останат во нив долго по завршувањето на инфекцијата. Ако се во право – а скептиците ги доведоа во прашање нивните резултати – ова може да го објасни феноменот што луѓето закрепнале од COVID, но потоа повторно беа позитивни неколку месеци подоцна.
Биологот за истражување на матични клетки Рудолф Јених и специјалистот за регулирање на гени, Ричард Јанг, од МИТ, кој го водеше истражувачкиот тим, кренаа вистинска бура на Twitter во декември 2020 година, кога идејата беше за прв пат претставена. Тие нагласија дека интеграцијата на вирусот не значи дека луѓето кои имале COVID остануваат заразни, но критичарите ги нападнаа затоа што ги засилија неоправданите стравувања дека вакцините од корона засновани на mRNA технологијата („Pfizer“ и „Modernа“) можат на некој начин да ја променат човечката DNK Јених и Јанг истакнаа дека нивните резултати, оригинални и нови, во никој случај не имплицираат дека овие вакцини ги интегрираат своите низи во нашата ДНК).
Истражувачите исто така презентираа научни критики, на некои од нив беше одговорено во нивната работа објавена вчера.
- Сега имаме недвосмислени докази дека делови од коронавирусот можат да бидат интегрирани во геномот, рече Јених.
SARS-CoV-2, вирусот што предизвикува COVID-19, има гени составени од RNK, а Јених, Јанг и нивните соработници тврдат дека во ретки случаи, ензим во човечки клетки може да ја копира вирусната низа во DNK и да ја вметне во нашата хромозоми. Овој ензим, обратна транскриптаза, е кодиран од LINE-1 елементи, низи што сочинуваат 17 проценти од човечкиот геном и претставуваат остатоци од антички ретровирусни инфекции. Во нивната оригинална работа, истражувачите објавија и експериментални докази дека кога човечки клетки со дополнителни LINE-1 елементи се заразуваат со коронавирус, DNK-верзиите на SARS-CoV-2 секвенцата биле „вгнездени“ во клеточните хромозоми.
Многу истражувачи специјализирани за LINE-1 елементи и други „ретротранспозони“ рекоа дека податоците се премногу „тенки“ за да се докаже тврдењето.
- Ако ги имав овие информации, не би ги објавил во ниту една публикација во овој момент – рече Седрик Фешот од Универзитетот Корнел.
Тој, патем, ги проучува ендогените остатоци од ретровируси во човечкиот геном. Тој и другите исто така рекоа дека очекуваат подобра работа од научници од калибарот на Јених и Јанг. Во дополнителни студии, објавени на „bioRxiv“, критичарите објавија докази дека претпоставените химери на човечка и вирусна DNK се рутински создадени од самата технологија што ја користи групата за пребарување на хромозоми. Како што заклучи еден извештај, хумано-вирусните секвенци се „методолошки производ отколку резултат на реална обратна транскрипција, интеграција и изразување“.
Во својот нов пост, Јених, Јанг и неговите колеги признаваат дека технологијата што ја користеле случајно создава хума-вирусни химери.
- Мислам дека се таму, рече Јених. Тој додаде дека знаеле дека им требаат посилни податоци кога тој прв ја достави својата работа и се обидоа да ги обезбедат во процесот на контрола. Но, списанието во кое ја објавија работата бараше од нив да ги достават и објават сите тековни резултати.
- Веројатно требаше да кажам кој ве е*е … Нема да го ставам таму. Тоа беше погрешна проценка, рече Јених.
Во новиот труд објавен, тимот презентира нови докази дека само технологијата не е доволно објаснување за нивото на химерична човечка DNK и пронајдени вируси.
Научниците исто така покажуваат дека делови од елементите LINE-1 се појавуваат со интегрирани генетски низи на вирусот, што дополнително ја поддржува нивната хипотеза. Тие исто така соработуваа со Стивен Хјуз од Националниот институт за рак, кој првично беше скептичен во однос на нивната хипотеза и предложи експеримент за да разјасни дали интеграцијата е реална или несакан ефект, заснован на ориентацијата на интегрираните вирусни низи во однос на човекот. Резултатите ја потврдуваат оригиналната хипотеза, вели Хјуз, кој е коавтор на новиот труд.
- Се покажа дека оваа анализа е важна, рече тој.
- Податоците за интеграција во клеточната култура се многу поубедливи отколку што е прикажано во првиот труд, но сè уште не е целосно јасно – рече Фешот, кој сега ја нарекува хипотезата на Јених и Јанг „задоволителна“ (SARS-CoV-2, истакна тој може да преживее кај некоја личност со месеци, без да се интегрира во гените на таа личност).
Вистинското прашање е дали податоците за клеточна култура имаат некакво значење за здравјето на луѓето или дијагностиката.
- Во отсуство на докази за интеграција кај пациенти, најмногу што можам да заклучам од овие податоци е дека е можно да се детектираат настани на ретропозиција на SARS-CoV-2 RNK во заразени клетки каде што Л1 е премногу изразен. Клиничкото или биолошкото значење на овие набудувања, во овој момент, е прашање на чиста шпекулација.
Тим од Јених и Јанг известува за навестувања дека САРС-КоВ-2 се интегрира во ткиво кај живи и обдуцирани пациенти кои имале COVID-19. Истражувачите откриле особено високо ниво на RNK произведено само од интегрирана вирусна DNK кога клетката „чита“ низа за да произведе протеин. Но, Јанг признава: „Сè уште немаме директен доказ дека тоа се случува.
Хармит Малик, специјалист за антички вируси во човечкиот геном, изјави за Центарот за истражување на рак на Фред Хачинсон дека е „легитимно“ да се прашува „зошто луѓето чиј вирус треба да исчезнат понекогаш имаат позитивни тестови“. Тој не е секогаш убеден дека објаснување за ова е интегриран вирус.
- Под нормални околности, нема многу достапна машинерија за обратна транскрипција во човечки клетки, вели Малик.
Контроверзноста расте од декември, а Јанг и Јених велат дека тие добиле повеќе критики отколку во сите нивни досегашни кариери, токму затоа што некои истражувачи стравувале дека нивните аргументи би можеле да одат рака под рака со антиваксарите и скептиците, кои шират лажни вести за нови mRNA. вакцини.
- Ако некогаш постоеше нацрт-текст што требаше да се избрише, тој е овој! Беше неодговорно дури и да се спаси, со оглед на целосно отсуство на релевантни докази. Некои сега го користат ова за да се сомневаат во новите вакцини, рече Мари-Луиз Хамарсјилд, микробиолог од Универзитетот во Вирџинија.
